De Tyne Bridge aan de rivier de ‘Tyne’ in Newcastle is een van de bruggen die onder andere op mijn lijstje stond om eens te fotograferen. Gelukkig biedt mijn werk mij de gelegenheid veel van de wereld te kunnen zien en hoe kort mijn verblijf vaak ook is, ik probeer als het kan altijd even de betreffende stad in te gaan voor wat foto’s. Mijn verblijf in Newcastle was kort, laat het 12 uur zijn geweest.
Halverwege de middag arriveerde ik in het hotel om deze weer in alle vroegte de volgende ochtend te verlaten. Het hotel lag redelijk buiten de stad en voor het gemak nam ik een taxi die mij in 20 minuten naar het centrum van Newcastle bracht. Het is altijd een beetje oriënteren als je in een nieuwe stad komt waar je niet eerder bent geweest, maar ik was in de buurt van de brug afgezet en kon hem verderop zien. Bijna iedere grote stad heeft er wel een rivier door lopen en bruggen en water zijn vaak een dankbaar onderwerp bij (avond)fotografie. Meestal steken de mooi verlichtte bruggen kleurrijk af tegen de kobaltblauwe lucht tijdens het magische ‘blauwe uurtje’. Nu was het nog even licht en had ik tijd om even wat te verkennen en op zoek te gaan naar verschillende punten vanwaar ik wilde gaan fotograferen.
De Tyne Bridge (1928) dient hier mooi als doorkijkje en ’s avonds wordt hij verlicht in paars en groen. Verderop zie je de Gateshead Millennium Bridge (2001), een kantelbrug voor voetgangers en fietsers die in de avond telkens van kleur verandert. Het gebouw rechts genaamd ‘Sage Gateshead’ is een muziek- en evenementengebouw en heeft een moderne architectuur. Samen met de moderne Millennium Bridge vormt het een mooi contrast tegen de oudere Tyne Bridge en samen een kleurrijk geheel.
Eenmaal mijn stek gevonden was het wachten tot het donker werd en de lichten ontstaken. Dat goed voorbereid van huis gaan en ervoor zorgen dat je de juiste spullen meeneemt van essentieel belang is, bewees deze avond maar eens. Omdat ik veel reis heb ik een tijdje met twee statieven gewerkt, waarbij ik het lichtere model mee nam met werk en de ander thuis gebruikte. Het verkeerde ‘quick release plaatje’ zat onder mijn camera geschroefd en dat betekende dat ik mijn camera niet op statief kon zetten.
Meestal ben ik goed voorbereid, zijn mijn accu’s opgeladen, kijk ik mijn tas na of alles erin zit. Dit overkomt me dus nooit meer. Bovendien werk ik nu ook met een en hetzelfde statief. Zonder foto thuiskomen was voor mij geen optie en dus moest ik wat anders verzinnen. Een muurtje of iets anders dat stabiliteit kon bieden was niet aanwezig en dus besloot ik mijn statief in zo’n positie neer te zetten, dat de camera met het te kleine quick release plaatje nét bleef hangen aan het randje van waar je het plaatje normaal bevestigd. Met het risico dat mijn camera zou kunnen vallen stelde ik mijn camera in en gebruikte ik mijn afstandsbediening. Intussen ben ik op de grond gaan zitten om de camera eventueel op te kunnen vangen. Niet echt om aan te raden dus, maar wel gelukt. Check your gear dus! 😉
Bekijk meer van Bart Hendrix op zijn website of op Instagram.
Bart, inderdaad er zijn best een paar mooie steden, buiten Londen, waar je je met een fotocamera kunt uitleven. Deze is bijzonder geslaagd. Ik weet wat het is om op een mooie plek te staan en dan geen statief te kunnen gebruiken. Afgelopen winter in december was ik in Maryland, USA. Geen statief meegenomen, ik dacht ik ga wat straatwerk doen. Stond ons tijdelijke huis vlak aan de rand van een bos met een pracht van een riviertje. En koud dat het werd. Het water werd ijs met daar tussen snelstromend water. Ik had alleen een Manfrotto statiefje van zo’n 20 cm hoog bij me, maar een keukentrapje bracht uitkomst. Net als jij, wel oppassen dat alles bleef staan. Maar tevreden thuis gekomen.