Wat is er nu leuker dan er op een vrije dag lekker op uit te trekken met een opgeladen camera en een overvolle cameratas. Ik ging op een doordeweekse dag op weg naar Burgh-Haamstede om daar het natuurgebied Westenschouwen op te zoeken. Ik heb sinds een halfjaar mijn nieuwe lens in gebruik, de Tamron SP 150-600mm F/5-6.3. Wat een waanzinnige lens is dit. Deze gebruik ik daarom ook bijna altijd. Zo ook deze dag bij Boswachterij Westenschouwen.
Het grootste bos in Zeeland is Boswachterij Westerschouwen, gelegen aan de kust van Schouwen-Duiveland. Een heuvelachtig duinlandschap met zandverstuivingen, valleien en duingebied, vogelrijke bosranden met vele soorten bomen en planten. Eén van de mooiste gebieden van Zeeland. Boswachterij Westerschouwen is 330 hectare groot met volop recreatiemogelijkheden. Grotendeels is het prachtige natuurgebied vrij te bezoeken. Ruim honderd jaar geleden was er nog geen bos te zien. Schapen en konijnen aten alles wat er aan plantgroei was en zonder planten gaat zand stuiven. Helm houdt ervan overstoven te raken met zand, groeit daardoor razendsnel en legt met haar wortels en stengels het zand stevig vast.
‘De Boswachterij’ is rijk aan vogels. In de oude hoge dennen kun je nesten aanschouwen van roofvogels zoals buizerds en haviken. Vlinders, konijnen en ontelbaar veel vogels zoals onder andere fazanten. In het duingebied lopen reeën, damherten en wilde shetlandpony’s. Het gebied heeft als uitschieter de Uitkijktoren aan het eind van A. van der Weijdeweg. Daar heb je een waanzinnig uitzicht met aan de ene zijde het zicht op zee en de vuurtoren van Burgh Haamstede en als je je omdraait kijk je uit over de prachtige Hollandse waterwerken.
Het viel mij die dag helaas wat tegen, al is het algemeen bekend dat de decembermaand donker is. Donkere dagen voor kerst, grijs en grauw, bracht deze dag mij het tegenovergestelde. Er was volop zon, zacht windje en een aangename temperatuur. Maar helaas was het verder, vooralsnog, niet mijn dag. Weinig gespot, weinig inspiratie en vrijwel geen resultaat met foto’s. Dus met enige nukkigheid begaf ik mij weer naar de auto om op de terugweg te gaan richting Ridderkerk.
Maar toen, ergens nabij het Noorder Krammer (nabij Restaurant Grevelingen) keek in mijn achteruitkijk spiegel en daar had ik het beeld dat mijn gehele dag goedmaakte. Ik zag 2 wulpen struinen door het gras, met een ondergaande zon en een fantastisch licht. Ik zette mijn auto direct aan de kant, sprong uit de auto met camera en kon op mijn knieën alsnog mijn gewenste foto maken die dag.
Zo viel die donkere december maand toch best mee met dit zonnige plaatje. Ik stapte uiterst gelukkig in mijn auto, radio aan en vervolgde met een voldaan gevoel mijn weg naar huis. Met het voorjaar in gedachten!
Je zou niet zegen dat het winter is. Een mooie gloed over de vogel en zijn surroundings. Warme kleuren.