De afgelopen maansverduistering hield veel fotografen in zijn en haar greep. We gingen er massaal op uit om de verduistering te bekijken én te fotograferen, zo ook ik in de duinen van Zandvoort.
Ik wilde al heel lang de maan fotograferen, maar op de een of andere manier heb ik daar nooit de tijd voor genomen. Ik denk dat het komt doordat ik geen telelens had met een minimaal bereik van 300mm of meer. Toch was de maansverduistering op 27 juli genoeg om aan de slag te gaan! Hiervoor was een goede voorbereiding nodig en dat begon met het huren van een super teleobjectief. Dat werd de Sigma 150-600mm. Dat moet genoeg zijn. Ik wilde de maan fotograferen met het landschap erop om de maan zo in perspectief te plaatsen. Door het plaatsen van een voorgrond in je maanfoto lijkt de maan enorm groot en niet slechts een klein balletje in de lucht. Gelukkig kwam de maan laag op waardoor dit gemakkelijk mogelijk zou zijn.
Locatie
Ik wilde vrij zicht op de maan hebben en de duinen in Zandvoort vond ik daarvoor een geschikte plek. Dat was voor mij een klein ritje. Er is ook niet veel lichtvervuiling, ik had vrij zicht en de duinen vormen een mooie voorgrond. Door gebruik te maken van de website Mooncalc.org kon ik gemakkelijk zien op welke locatie de maan op kwam en op welke locatie ik moest staan om de maan in beeld te kunnen brengen. Op deze site vind je namelijk alle informatie over de maan zoals het wanneer en waar de maan op komt of op welke hoogte de maan staat.
De bewolking sloeg toe
Om de maan te kunnen fotograferen moest het weer enorm meewerken. Helaas nam de bewolking het eerste uur de overhand waardoor ik het hoogtepunt van de eclips moest missen. Een ander gevolg was dat het niet meer mogelijk was om de voorgrond in de foto te plaatsen, waardoor ik nu ‘slechts’ de maan in beeld heb. Gelukkig trok de bewolking kort na het hoogtepunt weg waardoor het fotograferen mogelijk werd. Dat leverde het eerste resultaat op: een bloedman met de verduistering nog deels zichtbaar.
Snelle sluitertijd en hoge ISO-waarden
Doordat de maan door je beeld vliegt is het niet mogelijk om lange sluitertijden te kiezen. Doe je dat wel, dan wordt de baan bewogen. Door het maken van testfoto’s kreeg ik inzicht in de te kiezen sluitertijd, namelijk een sluitertijd rond 1/100. Mijn gekozen diafragma was een diafragma van f 6.3. Dit was het minimale diafragma met de Sigma 150-600mm lens op 600mm. Het was ook niet nodig om een dicht diafragma te kiezen, omdat de maan ook met een open diafragma volledig scherp wordt.
De ISO-waarde die ik heb gekozen was verschillend. Doordat het een maansverduistering was naam de lichtsterkte af en vervolgens weer toe na de eclips. In het begin kon ik dus relatief lage ISO-waarden gebruiken, Bij de foto van de bloedmaan was dit ISO 2500. Daarna had ik echter een ISO-waarde nodig van 16.000 om de verduistering goed in beeld te brengen. Je ziet dan wel veel ruis, maar zonder deze ISO-waarde was het mij niet gelukt om de maan er goed op te krijgen. In de nabewerking kon ik spelen met de hooglichten en schaduwen, waardoor ik niet meerdere belichtingen van de maan hoefde te maken.
Dit artikel is geschreven door Renzo Gerritsen.
