Bij de Rooij Fotografie is het ook mogelijk om mee te gaan op fotoreis naar de meest fotogenieke landen. In maart 2023 organiseerden wij weer een fotoreis naar Zuid-Afrika voor een fantastische fotosafari. Deelneemster Marij de Wit heeft hier een mooi reisverslag over geschreven. Lees mee en waan je in een wereld vol fantastische dieren.
Het reisverslag van Marij de Wit
Na jarenlang vliegangst te hebben gehad, was ik daar van de een op de andere dag overheen en dat opende nieuwe mogelijkheden voor mij. Vorig jaar met een groepje mede amateurfotografen naar Madeira, dit jaar een sprong in het diepe: Zuid-Afrika. De Rooij Fotografie bood een mooie reis aan met een klein groepje en na enig aarzelen ging ik overstag.
De reisleider startte al in een vroeg stadium een WhatsApp groep op en een online kennismakingsavond. In de WhatsApp groep werden foto’s en relevante informatie gedeeld. De online meeting was meer bedoeld om elkaar te leren kennen en om een eerste indruk te krijgen van de reis.
Het hotel voor de eerste nacht is bovenop de luchthaven gesitueerd. Snel inchecken, kamers verdelen en eindelijk een koud biertje op het terras bij het zwembad waar we de eerste briefing krijgen. Daarna gaan we ons bed in, want de volgende ochtend vertrekken we naar de lodge in Game Reserve Welgevonden.
Het ontbijt is goed, uitgebreid en doorspekt met allerlei fotografietips van de reisleider. Heel typisch: naast bonen en worst serveren ze ook gebakken kippenlevertjes bij het Engels ontbijt… Na het ontbijt vertrekken we. De reisleider vertelt onderweg nog het een en ander over de wilde beesies. Zoals ook het feit dat leeuwen en apen samenwerken bij gevaar. Leeuwen worden blijkbaar ook gefokt voor de plezierjacht, wat in mijn ogen een oneerlijke strijd is. In het verleden werd jagen op wilde dieren als spel gezien en zodoende is de term ‘game’ als woord voor wilde dieren ontstaan. Een game drive was dus het jagen vanuit een auto in de Afrikaanse natuur. Tegenwoordig is het jagen vervangen door schieten van foto’s.
Vroeg in de middag arriveren we bij de hoofdingang van het park. Na wat papiergedoe mogen we door. Patrick is onze nieuwe chauffeur en ranger met bij zich: een verlengde jeep en dito aanhanger.
We zien onderweg al snel de eerste wilde dieren: zebra’s, zwijntjes, neushoorns en apen. Na een klein uurtje hobbelen en schudden arriveren we bij de lodge. Die is geweldig mooi evenals onze “kamers”. De wc’s zijn sceptisch en zonder sloten. Het werkt heel simpel: deur open, wc is vrij, deur dicht, wc is bezet. Na de goedverzorgde lunch gaan we onze bagage (die bezorgd is) uitpakken en omkleden.
Rond half 5 gaan we met onze camera’s in de aanslag op weg voor de avond game drive. We zijn de poort nog niet uit of we stuiten op een chagrijnige Afrikaanse bosolifant, een mannetje (bul) die paringsdrift heeft, wat te zien is aan zijn natte voeten. Patrick besluit om terug te rijden en naar een andere uitgang te gaan. De bul heeft hetzelfde idee, maar we zijn hem nu voor en zien verderop een kudde olifanten. Ze doen alles op hun gemak, zelfs oversteken. De Afrikaanse olifant heeft op de Rode Lijst van de IUCN de status ‘kwetsbaar’. De aantallen olifanten zijn langzaam weer aan het stijgen, maar nog steeds is er bedreiging voor deze dieren.
Bij een grote open vlakte stoppen we en mogen we onze benen strekken. Patrick maakt ter plekke een minibar en geeft ons een welkomstdrankje. Om ons heen lopen zebra’s, gnoes, zwijntjes, aapjes, etc. De zonsondergang is bewolkt maar mooi en vooral snel. Het blauwe uurtje is hier een paar minuten.
Rond 7 uur zijn we terug bij de lodge. Een uur later schuiven we aan tafel onder muzikale begeleiding van tig honderd krekels!
De wekker gaat al vroeg. In het donker gaan we op pad naar een plek voor een mooie foto van de zonsopkomst. Voordat we daar komen moeten we een moeder neushoorn (grijze breedlip) met haar baby passeren die langs de weg liggen te slapen. Moeders wordt chagrijnig wakker en blijft dreigend voor de jeep staan. Uiteindelijk is ze gekalmeerd en loopt samen met haar kind het struikgewas in.
Patrick vindt sporen van een leeuw en een eindje verderop vinden we hem inderdaad. Het mannetje is rustig aan het relaxen midden op een open veld. Hij is 2 jaar en al flink volwassen voor zijn leeftijd. Okufa heet het dier. Voor zover ik meegekregen heb, is de betekenis: death. Mooie bijnaam voor dit mannetje. Wat later loopt hij gracieus vlak langs onze jeep de bosjes in. Bij Patrick komt een melding binnen dat er een leeuwin met 4 welpjes is gesignaleerd. Ook die vinden we. Ze trekken zich totaal niks van ons aan. Op hun gemak slenteren ze naar een drinkplaats waar we geweldige foto’s kunnen maken. Echt een mooie ervaring!
Zebra’s zijn vanwege hun tekening geliefde foto-onderwerpen en we komen er nu een flink aantal tegen. Met veulens! In de verte nog een struisvogel en wat dichter bij diverse vogels. Dan een break, plaspauze en wat drinken. Patrick zet koffie en heeft koekies en cakes meegenomen. Goed geregeld!
Het is tijd om terug te gaan naar de lodge waar we om 9 uur meteen kunnen aanschuiven voor het ontbijt buiten op het terras. Een brutale vervet monkey dacht daar ook zo over en begint alvast aan het fruit. Het is een mooi dier, heeft blauwe ballen en haalt alles overhoop voor eten.
We moeten dan foto’s uitzoeken (3 goede en 3 slechte) voor de fotobespreking om 12 uur. Best wel moeilijk om snel een keuze te maken, maar het is leerzaam en als het goed is leren we er van.
Om half 4 is de avond game drive. Vanavond spotten we giraffen, wrattenzwijntjes en een kudde sprintende zebra’s. Er gaat nog een gerucht over een luipaard die gesignaleerd is, maar die hebben we niet meer gespot. Ook nu weer op een veilige plek een pauze met drankjes en wat lekkers. Inmiddels is het lekker afgekoeld en een half uurtje later rijden we terug. De goedlachse Evah ontvangt ons na iedere drive met lauwwarme doekjes met een lekker luchtje. Zoals die je bij de Chinees krijgt na het eten. Vanavond eten we weer gezellig buiten. Onder een mooie sterrenhemel. Een andere dan die je in Nederland ziet…
Het personeel van de lodge is geweldig. Niks is ze te veel en heel behulpzaam. Naast Evah en Patrick is er Joyce, Grace, Pianos onze kok uit Zimbabwe en Francinah. Het is fris deze ochtend als we op pad gaan. Kouder dan gisteren, dus we nemen een vest mee. De zonsopkomst is ook niet echt bijzonder, maar het is gewoon lekker genieten zo vanuit de jeep. De eerste kilometers is het rustig, daarna vindt Patrick een half in het struikgewas verscholen jakhals en hier en daar een olifant. We rijden door naar een grote kleimuur waar de Europese bijeneters (white brest) in huizen. De muur zit vol gaten met hier en daar een vogelkoppie er uit. Het is een aan en af vliegen van de vogels. Groen in rust, heel kleurrijk als ze vliegen.
We rijden verder en spotten ijsvogels en een eekhoorn. Vervolgens redden we nog een panterschildpad die bijna onder de wielen van de jeep komt. Vlak voor de ingang van de lodge ontmoeten we een imposante vrouwtjes olifant die op haar gemak van het gras aan het eten is. Olifanten kunnen met hun poten trillingen waarnemen, soms tot op 30 km afstand. Zo weten ze waar de kudde is.
Bij elke game driver rouleren we kloksgewijs van plek. Dat werkt efficiënt, geeft geen gezeur en zo heeft iedereen een paar keer een goede plek om foto’s te schieten. Er is een grote groep waterbuffels gesignaleerd, daar gaan we op af. Machtige beesten, vooral de mannetjes. Ze zijn heel heftig in het beschermen van elkaar en van de kudde.
Een fotogenieke struisvogel trekt onze aandacht. Het beest gaat ondertussen gewoon door met waar hij mee bezig was: eten zoeken. Dan is er een melding van slapende leeuwen in de buurt. Patrick gaat er meteen op af omdat de schemering al begint in te vallen. Vier tweejarige welpen met Okufa in de buurt. Ze zijn heel relaxt en trekken zich niks aan van de jeeps en de camera’s.
Op de terugweg in het bijna donker ontmoeten we twee jakhalzen op ons pad. Jakhalzen zijn erg luidruchtig en communiceren met elkaar door luide kreten en hoge gehuil, vooral wanneer de prooi gelokaliseerd is. Jakhalzen luisteren alleen naar oproepen van hun familie en negeren alle andere oproepen. We krijgen van deze twee een mini-concert en vervolgens duiken ze de bosjes in.
De volgende ochtend vertelt Patrick dat er leeuwen zijn gesignaleerd. Een andere groep en deze is vlak in de buurt. Met z’n vieren liggen ze te slapen / relaxen en ook nu weer trekken ze zich niks van ons aan. De moeder en drie welpen. Met het mooie licht van de ochtendzon erbij kunnen we bijzondere foto’s maken.
Vervolgens op naar de nijlpaarden, die we ook vinden. De beesten komen hier niet van nature voor maar zijn uitgezet. De 5 grootste dieren van Zuid Afrika hebben een bijzondere naam meegekregen, “the big five”. Deze groep van 5 dieren bestaat uit de: olifant, de neushoorn, de leeuw, de luipaard en de buffel. Het nijlpaard is echter het gevaarlijkste dier. Het is helaas nog te vroeg / te donker om er een leuk plaatje van te maken.
Een patrijs loopt voor ons op de weg. Als het de jeep ziet naderen, gaat de vogel steeds harder lopen en raakt lichtelijk in paniek. Uiteindelijk is het zo slim om de bosjes in te duiken. Paniekvogel zou een betere naam zijn. Patrick rijdt ons naar een mooi plekje aan het water voor de pre-ontbijtstop met koffie /thee en koekies. Het is licht bewolkt vandaag, lekker fris en een zacht windje.
Wat verderop ligt een volwassen neushoorn midden op de weg te slapen. Ze is dan ook chagrijnig dat ze wakker wordt gemaakt. Eerst komt ze boos naar ons toe, bedenkt zich en loopt vervolgens het struikgewas in. Ze is gewond op haar rechter achterbil, maar heeft daar zo te zien geen last van.
Nieuws gaat dat de cheetah weer is gesignaleerd. In onze groep bevindt zich een man die speciaal voor de cheetah met deze reis is meegegaan: cheetah-man. En iedere dag hoopt / zegt hij: we gaan een cheetah zien vandaag. Patrick rijdt naar de aangegeven plek en is er heilig van overtuigd dat ze hier ergens in het struikgewas verstopt ligt. Na een hele tijd gezamenlijk met de verrekijkers de omgeving afgetuurd te hebben, geeft hij het toch maar op en gaan we richting ontbijt.
Na de workshop hebben we 1,5 uur voor ons zelf. Die breng ik door op ons balkon met de laptop en telefoon. Ondertussen mijn spullen bij elkaar zoeken voor de Melkweg foto’s. Want we gaan eten op een soort van omheinde buitenkeuken in een Serengeti gebied: Bush Pick Lapa.
Patrick rijdt naar een plek bij het water waar de cheetah voor het laatst gesignaleerd is. Uiteindelijk blijven we hier zo’n twee uur om het dier tevergeefs te vinden. Wel spotten we rode libelles en bijeneters. Het laatste nieuws via een andere ranger is dat de cheetah is omgelopen.
Op naar de Bush Pick Lapa. Best wel een enerverend ritje met de slechte wegen hier. De plek is mooi door eenvoud en stikdonker op wat lichtjes na. De meiden zijn zo attent geweest om onze speciale drankjes mee te nemen. Ondertussen hebben enkelen van ons de statieven geplaatst, groothoeklens er op gezet en de instellingen goed gezet. Scherp stellen op oneindig of op een ster via live view. Op Madeira boven de wolken bij de sterrenwacht heb ik geleerd hoe je de Melkweg / sterrenfoto’s maakt. Het is hier zo mooi donker en zo helder met sterren. Echt gaaf om mee te maken en mooie foto’s als resultaat.
In het donker rijden we in een uur tijd weer terug. Spotten hier en daar nog een wilde beessie en zelfs een vogel met een lange oranje staart. De Afrikaanse Paradijsmonarch die alleen in de broedtijd een 18 cm lange staart heeft. Patrick vist nog een kameleon uit een struik. Met tak en al. In het licht van de schijnwerper is het beestje, dat dezelfde kleur als de tak heeft, goed te zien. Een mooie afsluiter van deze leuke en enerverende dag!
We zijn nog maar net op pad als Patrick sporen van een luipaard ontdekt. Even verderop staan drie zebra’s alert dezelfde kant op te kijken. We speuren het gras af en opeens ontdekt een medereiziger het dier naast zich in het gras. Dit kan geen toeval zijn dat we precies naast het dier gestopt zijn. Iedereen is stil opgewonden, want elk geluid kan de luipaard doen schrikken. Met een topsnelheid van rond de 60 km per uur is het luipaard een van de snelste viervoeters op aarde. De grote katachtige leeft solitair en gaat er het liefste ’s nachts op uit om te jagen. Het menu bestaat uit vlees en de jonge springbok is favoriet. Een geweldig moment. Helaas maar even van kunnen genieten, want hij was zo weer weg.
De intercom van Patrick staat niet stil: Een confrontatie van leeuwen en buffels. Als we op de aangegeven locatie zijn, blijkt inderdaad dat een kudde buffels “bedreigd” wordt door leeuwen. In werkelijkheid is het nog een spel want de leeuwenwelpen zijn nog te jong. Moeders grijpt niet eens in. De oudere buffels bewaken de kudde, zijn niet bang voor de leeuwen en gaan er ook op af. Ze kunnen zelfs leeuwen doden, maar de leeuwen kunnen ook een kalf doden op het juiste moment.
Patrick gaat verder op zoek naar wilde beesten. Op een open terrein vinden we diverse soorten bij elkaar: de hartebeesten, neushoorns, buffels, impala’s, wrattenzwijnen, ossenpikkers, gnoe’s en zebra’s. De impala’s zijn het enthousiastst en springen lustig rond. De gnoe heeft zijn naam te danken aan het geluid dat deze antilope maakt. Wordt ook wel blu wildebeest genoemd in het Afrikaans. Zebra’s en gnoe’s zijn vaak bij elkaar in de buurt. Zebra’s zien namelijk veel beter dan gnoe’s en gnoe’s horen veel beter dan zebra’s. Dus verschaffen ze elkaar veiligheid.
Net voor de koffiepauze ontdekken we nog een morning glory bloem. Het lijkt op een bosanemoon maar dan op z’n Afrikaans. Elke individuele bloem opent ‘s morgens en sterft voor het eind van de dag. De temperatuur van de lucht beïnvloedt de kleur van de bloem en hoelang ze open blijft. De koffie-break is op een ander open terrein, waar opeens uit het niets twee hartebeesies het terrein in stofwolken omzetten. Het mannetje moet het vrouwtje inhalen (doodvermoeiend voor het mannetje). Pas dan is hij okay voor het vrouwtje. Snel fungeert mijn schouder als statief voor onze cheetah-man die de twee op mooie plaatjes weet vast te leggen.
De avonddrive is een stuk rustiger. We vinden een verkouden giraffe met loopneus, een Afrikaanse kievit, een Crested barbit en wrattenzwijntjes. Maar dat mag de pret niet drukken.
Zodra we in de jeep stappen begint het te miezeren. Dat belooft niet veel goeds voor vandaag. Naast een deken krijgen we ook een regenponcho van Patrick uitgedeeld. Ook de dieren zoeken beschutting en blijven wat meer in het struikgewas. Behalve de neushoorns die gewoon langs of zelfs op de paden liggen te slapen. Vandaag doorkruisen we een ander gedeelte van het reservaat. Als we een hoopje zand naderen waar nog eens zand opgegooid wordt, zijn we heel verbaasd als daar plots een zwijntje uit geklauterd komt. Het zijn te luie beesten om zelf een hol te graven. Ze pikken die van de aardvarkens in. Even verderop zien we er nog een. Dit keer met een verrassing waar we niet op bedacht waren: hier zaten 6 zwijntjes in verstopt! Goede les: altijd je camera op het onderwerp gericht blijven houden. Je weet nooit wat er nog komt…
De leeuwen zijn weer gesignaleerd even verderop. Ze verschuilen zich in het struikgewas in de buurt van een kudde buffels. Ook het mannetje struint daar rond. De twee grootste buffels hebben hem al lang in de smiezen en gaan er op af. Met succes!
Terug naar de lodge voor het ontbijt wat nu binnen is. Het is weer goed verzorgd. De lunch is roze gebakken tonijn met eigen gebakken friet en salade. Smaakt echt weer goed. Koken kan Pianos wel.
Na een korte pauze op pad voor de laatste avond drive. Het is nu droog en iets warmer. De leeuwen zijn weer in het gras gesignaleerd, maar op een andere locatie. Men hoopt op een kil, die vervolgens toch uitblijft. Het mannetje komen we verderop op een dam tegen, waar hij zijn stembanden aan het trainen is. Hij durft dat omdat zijn vader niet in de buurt is. Het is een fascinerend geluid.
In de schemer rijden we terug naar de lodge, waar de voorbereidingen zijn voor het feestmaal van vanavond op de site-camp. Er is een kampvuur, een lange gedekte tafel, welkomstdrankje en Charles trommelt wat op een oude drum als we binnen komen.
Na het voorgerecht zingt en danst het voltallige personeel drie Afrikaanse liederen voor ons. Joyce en Evah blijken geweldige strotten te hebben. Wat een mooi geluid komt er uit die kelen. Ik krijg er gewoon kippenvel van. Zo leuk, spontaan en zo mooi! Na het eten verhuizen we naar het kampvuur om nog gezellig na te kletsen over deze reis.
Vandaag de laatste dag dat we zo vroeg op moeten staan. Onze laatste (ochtend) game drive. Ondanks de bewolking krijgen we toch een mooie zonsopkomst te zien. Moeder en dochter neushoorn kruisen weer ons pad. Ook zien we wat jakhalzen die al vroeg actief zijn. Dan vindt Patrick sporen van leeuwen in het zand. Zo te zien van beide groepen leeuwen die in dit park leven. Het spoor leidt ons naar een kudde onrustige buffels. En jawel, de leeuwen zijn dit keer actief op jacht. Te ver weg om vast te leggen. Mooi om te aanschouwen (met verrekijker). We blijven er even tot we plaats moeten maken voor de volgende jeep. Het resultaat van de jacht gaan we niet meer meemaken tijdens deze drive.
Ook enkele jakhalzen zijn al vroeg actief. Het zijn net kleine herdershonden. Bij de bijenetersmuur stoppen we voor de (koffie)pauze. Daarna gaan we op weg naar de nijlpaarden, om te kijken of ze nu wel hun bek open doen voor een mooie foto. Ze dobberen alleen maar wat rond, af en toe neus en ogen boven water. Nijlpaarden zijn meer verwant aan walvissen en dolfijnen dan aan paarden, maar hebben hun naam te danken aan hoe hun kop eruitziet als ze in het water dobberen. Ze kunnen moeiteloos 5 minuten onder water blijven en onder water slapen waarbij ze zonder wakker te worden om de 5 minuten naar boven komen om adem te happen.
Verderop klimmen 2 vervet monkeys snel in een boom als ze onze jeep zien. De beestjes zijn zeer fotogeniek als het je lukt om ze vast te leggen. Op het grote veld is een groep zwijntjes bezig met iets op te eten. Met een verrekijker er bij, blijkt dat het een karkas is waar met smaak van gegeten wordt. Ik dacht altijd dat ze alleen groen aten. Overigens doden ze zelf niet, maar pakken de restanten van wat roofdieren achter laten.
Ons laatste ontbijtje. Iedere ochtend voordat we vertrekken, moeten we een keuzelijst invullen. Fried egg, boiled egg, English breakfast, scrumbled eggs en poached egg. Het zijn er 2, tenzij je om 1 ei vraagt. Altijd geserveerd met warme toast en vers gebakken brood.
Daarna pakken we onze koffers en gaan we terug naar het vliegveld. We arriveren daar rond 4 uur in de middag, ruim op tijd voor de vlucht die pas rond 11 uur vertrekt.
Ga jij mee op fotoreis?
Ben je naar aanleiding van dit reisverslag helemaal aan het wegdromen over jouw eigen fotosafari naar Zuid-Afrika? Dan hebben we goed nieuws! We plannen regelmatig nieuwe fotosafari’s naar Zuid-Afrika in. De reis is met 6 tot 8 andere fotografen en heeft de duur van een week. Met een ervaren reisleider kom je oog in oog te staan met de Big Five! Bezoek de link naar de fotoreis en kom meer te weten over dit onvergetelijke avontuur!
De Rooij Fotografie organiseert naast de fotoreis naar Zuid-Afrika nog meer reizen. Bezoek met ons de meest fotogenieke landen en landschappen die de wereld te bieden heeft. Bekijk ons complete aanbod fotoreizen!
