Fotografie ziek door het te mooie weer

Al wekenlang houdt de droogte en het zonnige weer Nederland in z’n greep. Hoewel de droogte niet meevalt voor de natuur en de akkers geniet ik er met volle teugen van. Het is heerlijk om ’s avonds buiten te zitten en de gierzwaluwen hun rondjes ziet trekken. Tegen de schemering vindt iedere avond een ontmoeting met een vleermuis plaats. Komend vanuit zijn schuilplaats scheert hij over onze tuin. Het is net of ik iedere avond begroet wordt. Ik geniet van het mooie weer.

Echter heeft deze week een kleine omslag gezorgd voor een ietwat ziekelijk gevoel. Starend naar de lucht kom ik wederom tot de conclusie dat de lucht weer strakblauw is. Geen wolkje te zien. Genietend in mijn tuin is dat ook geen probleem, maar fototechnisch is dat toch saai! Ik hou van dynamische luchten en mooi aangelichte wolken door de zonsopkomst en zonsondergang. Zuchtend zet ik mijn glas terug op de tafel, concluderend dat ook deze avond geen fotografieavond wordt.

Ik heb iets met mooie luchten. Mijn foto’s worden hierdoor gekenmerkt, samen met het mooie licht wat tegelijkertijd plaatsvindt met een zonsopkomst en zonsondergang. Ik hou van kleuren en contrasten in de lucht. Mooie aangelichte wolken door de ‘net achter de horizon verdwenen zon’ doet mij de adem inhouden.

Nippend aan mijn glas overweeg ik mijn kansen. Diverse weerapp’s (zoals weeronline, buienradar-weer etc.) check ik. Ook via de app met satellietbeelden (Sat24) controleer ik op bewolking. De komende veertien dagen zien er allemaal hetzelfde uit: veel zon, hoge temperaturen en weinig bewolking. En als er al bewolking is, dan vaak vroeg in de morgen.

Kiezend tussen een zonsopkomst of een zonsondergang, kies ik doorgaans voor de zonsopkomst. Dit heeft voor mij diverse redenen:

• In de eerste plaats de bewolking. Door de luchtvochtigheid ontstaan ’s morgens vroeg doorgaans meer wolken dan ’s avonds. Het is al menige keren gebeurd dat de gehele dag bewolkt was en dat ik mij voorgenomen had om te fotograferen. Echter trok ’s avonds de lucht compleet over en bleef er geen wolkje meer over. De kans dat de lucht strakblauw wordt, is bij een zonsondergang groter dan bij een zonsopkomst.
• De tweede reden is de luchtvochtigheid. Door de luchtvochtigheid (van de afgekoelde luchten in de nacht) zijn de kleuren rondom de zonsopkomst intensiever dan tijdens een zonsondergang.
• Vroeg opstaan is geen hobby van mij. Echter voor fotografie spring ik op elk willekeurig moment mijn bed uit. Lekker bezig zijn met mijn hobby, terwijl de wereld om je heen nog slaapt. Getuige zijn van het mooiste moment van de dag doet mij toch die wekker zetten. Als ik een zonsopkomst gefotografeerd heb op Kinderdijk is het rustig. Hier of daar een enkele fotograaf. Echter op de terugweg kom ik de eerste touringbussen tegen. Hoofdschuddend mompel ik dan dat de mensen te laat zijn om getuige te zijn van het magische moment van opkomende zon, de eerste zonnestralen over het landschap en de ontwakende natuur!

Ik voel me een beetje ziek. Zoals het er nu uitziet zal de komende veertien dagen geen dynamische luchten opleveren. Dat houdt dus in dat ik weinig kan fotograferen. En laat fotografie nu net een ‘soort van therapie’ voor mij zijn. Tijdens het fotograferen (en bewerken van de beelden) kom ik tot rust, ontspan en geniet ik. Zit fotografie in het slop, dan voel ik dat aan mijn psyche.

Ik voel een innerlijke strijd in me: Aan de ene kant mag het weer van mij zo blijven. Ik geniet er met volle teugen van. Aan de andere kant mag de bewolking wel wat toenemen. Dan kan ik mijn fototas en statief pakken en genieten van het mooiste moment van de dag. Nu overweeg ik een avond te plannen voor nachtfotografie. Enkele concrete plannen ontvouwen zich. Op slag voel ik me al iets minder ziek als een halfuurtje daarvoor!