Een tijdje terug had ik een erge leuke fotoreportage van twee zusjes gepland staan. Kinderfotografie blijft toch wel altijd een van mijn favorieten. Maar hoe gaat het er nu achter de schermen aan toe? Vandaag vertel ik jullie mijn ervaring.
Ik zag dat er voor het weekend super goed weer voorspelt werd. Want ja 17 graden en volle zon valt, zeker na de winter, in de categorie super goed weer. En een hele dag volle zon betekent ook een mooie zonsondergang, perfect om te fotograferen dus! Ik kon het dan ook zeker niet laten om een fotoreportage te plannen. Een tijdje terug had ik een oproepje voor portfoliomodellen geplaatst en een van mijn eerdere klanten had gereageerd. Ik beloofde haar dat op het moment dat ik weer modelletjes zocht, haar iets zou laten weten. Dit was dan ook zeker het goede moment! Ik stuurde haar een berichtje en de fotoreportage werd gepland.
Om rustig ontspannen, maar wel met het mooiste licht te kunnen fotograferen, spraken we ongeveer 2 uur voor zonsondergang op de parkeerplaats af. De deuren van de auto gingen open en haar twee prachtige dochtertjes stapte uit. Evi, hun oudste dochter, keek mij even twijfelend aan. Ik vroeg haar of ze nog wist wie ik was, dat wist ze niet meer precies, wel herinnerde ze nog welke foto’s ik de vorige keer had gemaakt.
Al kletsend liepen we naar de fotolocaties. Om voor wat meer variatie in de foto’s te zorgen wilde ik graag in het bos en op de heide fotograferen. Aangezien de hoge bomen als eerste de zon tegenhouden, begonnen we in het bos. Het licht was prachtig, de laagstaande zon scheen door de bomen en zorgde voor een sprookjesachtig effect. Evi en Isa gingen samen op onderzoek uit en ik volgde ze met mijn telelens vanaf een afstandje. Ik vind het altijd erg belangrijk dat ik zo min mogelijk hoef aan te sturen en op die manier de echte spontane momenten kan vastleggen.
Nadat Evi en Isa het bos volledig verkend hadden en ik tevreden over mijn resultaten was, vervolgden we onze weg naar de volgende locatie. De zon stond intussen alweer een stukje lager en gaf de heide een mooie oranje gloed. Tussen de heide liep een mooi smal paadje, perfect om Evi en Isa overheen te laten lopen. Evi had al snel de smaak te pakken en rende al snel heen en weer. Dat zorgde voor vrolijke actiefoto’s. Isa bleef liever samen met haar knuffel op een plekje staan en keek ondeugend de camera in.
Al met al was het een super geslaagde fotoreportage! En ja op dit soort momentjes besef ik toch elke keer weer opnieuw hoe dankbaar ik met mijn leuke werk ben!
