Zes seconde aan, drie seconde uit! (Foto & Verhaal)

Je hebt van die dagen waarop je terugdenkt. Zo ook vanmorgen, toen ik samen met een maat aan het fotograferen was bij het ‘Paard van Marken’. Bij het glooien van de dag kwam er kleur in de lucht. Kleuren die spatte van de intensiteit, veroorzaakt door de hoge luchtvochtigheid. Nadat ik mijn compositie bepaald had en enkele plaatjes geschoten had, nam ik de tijd om even rond te kijken. Voor mij, half in het duister, de vuurtoren die haar licht verspreidde over het Markermeer. Zes seconde aan, drie seconde uit. Zes seconde aan, drie seconde uit. Waarschijnlijk is dit ritme al jaren, decennia of eeuwen lang hetzelfde. Zes seconde aan, drie seconde uit. In mijzelf tel ik mee, bepalend wanneer ik de knop van de draadontspanner indruk. Voor mij liggen enkele keien in het water. Zij breken de stromen van de golven en verdwijnen zo nu en dan om daarna weer op te duiken. Het ruisen van de voortgestuwde schelpen op het strand is een eentonig ritme. In het huis, wat vastzit aan de vuurtoren, wordt een licht ontstoken. En achter die vuurtoren gloort een nieuwe dag. De kleuren worden steeds intenser en het zonlicht ‘grijpt’ om zich heen. Steeds meer wolken kleuren mee. Ik denk terug aan de achterliggende dagen. Ze waren grauw, nat en (zwaar) bewolkt. Af en toe probeerde de zon tussen de wolken door te komen, maar de laatste dagen werd van de wolken verloren.

Zo dacht ik terug aan de achterliggende dagen. Grauw, nat en bewolkt. Dit gaf mij de gelegenheid om aan mijn fotoboek ‘Jaar 2017’ te beginnen. Ieder jaar maak ik in de kerstvakantie een fotoboek met daarin mijn favoriete foto’s. Traditiegetrouw begin ik op de eerste bladzijde met ‘De foto van het jaar 2016’. Terwijl ik deze foto, een foto van Kinderdijk tijdens een koude novembermorgen, in mijn ‘fotoboek in wording’ sleep, komt weer even dat gevoel van die morgen terug. Eigenlijk zo’n zelfde gevoel als vanmorgen, op het uiterste puntje van het schiereilandje Marken. Een ‘wow-gevoel’ bij de prachtige omstandigheden van die morgen. Onder de foto plaats ik naast de titel ook de woorden: “Foto van het jaar 2016” met daaronder de exif-gegevens. Na het fotograferen schrijf ik in een blocknote de instellingen op zodat ik deze altijd terug kan lezen. Voor mij zijn dit belangrijke gegevens om later terug te lezen (en te begrijpen) hoe een foto tot stand is gekomen.

Tijdens het vullen van mijn fotoboek ‘Jaar 2017’ zie ik weer mooie platen voorbij komen: 12 foto’s van de maand, aangevuld met andere foto’s die tot mijn favorieten behoren. Een mooi boek komt tot stand, een stuk naslagwerk voor de toekomst.

Terwijl ik zo bezig was met mijn fotoboek, dacht ik terug aan het afgelopen jaar. Op het moment van schrijven is het nog enkele dagen als we 2017 verwisselen voor 2018. Een mooi moment om terug te kijken. Zo viel mij op dat ik in het achterliggend jaar veel aan nachtfotografie gedaan heb. Dit is een tak waarin ik mij meer ontwikkeld heb. Met name in de winterperiode een fraaie tak van fotografie. Zeker omdat het tijdstip van donker worden zo gunstig is. Terugkijkend op het achterliggende jaar heb ik weer veel workshops mogen geven, zijn foto’s gepubliceerd, foto’s verkocht en heb ik samengewerkt met diverse bedrijven zoals met Unox. Daarnaast heb ik voor De Rooij Fotografie weer vele artikelen mogen schrijven. Artikelen waarin ik mijn kennis en mening over fotografie op verschillende wijzen heb neergezet. Ik hoop dat het voor u aangenaam was.

Terugkijken betekent ook vooruitkijken en bij het vooruitkijken kwamen twee dingen naar boven. In de eerste plaats kwam de drive naar boven om achter de computer te gaan zitten en de resultaten van deze morgen te bekijken. Terugkijkend is de laatste tijd hiervoor weinig tijd geweest. Soms moet je weer in ‘vuur en vlam’ worden gezet om je passie niet te verliezen. Het tweede was dat de foto’s van vanmorgen waarschijnlijk de laatste foto’s ‘gemaakt in 2017 zijn. Dit betekent voor mij weer voorbereidingen treffen. Zo maak ik iedere kerstvakantie een jaarstructuur aan op mijn externe harde schijf. Het jaar 2018 maak ik aan en ik zet alvast alle twaalf maanden erin. Ik heb namelijk de gewoonte om mijn foto’s op te slaan onder de maand waarin ik ze gemaakt heb.

Op deze wijze kan ik ook vooruitkijken. Zo wacht in 2018 weer leuke dingen. Eén van de nieuwe ontwikkelingen mag ik wel verklappen. Komend jaar ga ik, in samenwerking met De Rooij Fotografie, diverse workshops ‘Landschapsfotografie’ geven. Zo ga ik enkele uren per workshop praktisch aan de slag met de deelnemers om mijn kennis en visie op landschapsfotografie over te brengen. De eerste staat al gepland, namelijk op zaterdag 10 maart 2018. Ook zal ik komend jaar weer diverse artikelen schrijven die op deze website gepubliceerd worden. Al met al staan er, naast het fotograferen zelf, weer leuke dingen te wachten. Lees verder na de foto.

Ondertussen gaat het ritme van de vuurtoren door: zes seconde aan, drie seconde uit. Ik schrik op uit mijn gepeins als een derde fotograaf, een Engelsman, een praatje komt maken. ‘Hi guys, how are you’. The sky is very beautiful, isn’t it?’ Ja, de lucht kleurt steeds intenser en het landschap wordt mooi verlicht. Ik laat mijn gepeins achter me en ga verder met fotograferen, kenmerkend voor volgend jaar. Mijn wens is om weer veel met fotografie bezig te zijn. Mooie foto’s maken, even ontladen van mijn werk, Nederland op de gevoelige plaat leggen. Ik hoop velen van u te mogen spreken/ontmoeten komend jaar waarin we samen kunnen fotograferen. Ik wens u daarom allen een goed en een fotogeniek 2018 toe!