Zaterdagmorgen, 2 september rond de klok van zes uur. Tegen beter weten in draai ik me nog een keer om maar geholpen door een snotverkouden vrouw naast me en het feit dat ik toch al niet lekker lig, kom ik er toch maar lekker vroeg uit. Nu ben ik ben van nature alleen een ochtendmens omdat dat doordeweeks nu eenmaal moet van mijn werkgever. In het weekend mag ik me graag nog een keer omdraaien. Echter, dit keer heb ik mijn zinnen gezet op een fijne locatie om te gaan fotograferen en waarvan ik vooraf heb gecheckt of het er hoog of laag water zou zijn. Ik was hier recent al samen met iemand wezen fotograferen maar dan in de avond. Ook toen was het er op dat moment laag water, net als nu.
Ik heb het hier over een stukje aan de Oosterschelde achter Krabbendijke (Zeeland) waar, als het er dus laag water is, de tiental bootjes die er her en der verspreid voor anker liggen, op het ‘wad’ komen te rusten en waar je zo naartoe kunt lopen. Leuk!
Vooraf had ik de weerberichten ook al gepeild en het zou een tamelijk fraaie dag worden. Ik voorzie een mooie zonsopkomst.
Tot ik rond de klok van half zeven s’morgens onderweg ben. Al rijdende zie ik weliswaar ‘blauwe lucht’ maar ook een lelijke wolkenrand aan de horizon. Zou ik dan toch de pech aan mijn zijde hebben en naar een mooie zonsopkomst kunnen fluiten? Ik verbaas me trouwens nog over het aantal auto’s dat ik al tegenkom. Ik woon nu eenmaal niet in de randstad maar in een dorpje in het Zeeuwse polderland. Waar gaan die allemaal al zo vroeg heen, denk ik.
Eenmaal op mijn locatie aangekomen gaat het volledig meevallen met de zonsopkomst. De wolkenrand trekt langzaam weg en maakt plaats voor tal van kleine wolkenplukjes die langzaam aan steeds mooier begonnen te kleuren naarmate de zon zich begint aan te dienen.
Wauw!
Dit woord noem ik talloze keren in gedachten, en zelfs ook gewoon hardop. Want wat een heerlijke zonsopkomst blijkt het te worden. De horizon kleurt heerlijk geel met daarom heen een uitloop van allerlei kleine en wat grotere wolken die hun functie prima vervullen door het licht fraai te spreiden en te zorgen voor de juiste dynamiek.
Zo kan ik mooi het bootje in deze foto kaderen op de plek daar waar hij het meest tot de verbeelding kan spreken. Alsof hij het licht ziet!
En echt, ook voor mij als ochtendmens (NOT!) is het een beloning wanneer je eens vroeg uit de veren gaat en jezelf werkelijk EEN met de natuur kunt voelen. Je bent -waarschijnlijk- de eerste en, op dat moment, de enige die daar op de tamelijk vroege zaterdagmorgen geniet van de zon die jou begroet. En dat kan ik echt aanraden. Hoef je niet eens fotograaf of hondenbezitter voor te zijn. Enige nadeel; je ziet die zaterdagavond eerder dan ooit je bed weer terug. Want na het avondeten zat ik weer al te knikkebollen op de bank 😉
Ik heb op deze locatie diverse shots gemaakt. Single-shots maar ook HDR-reeksen. Voor laatst genoemde gebruik ik vrijwel altijd de bracketing-funtie op mijn d610. Deze foto is een single shot welke ik bewerkt heb in Lightroom en daarnaast heb ik Color Efex (Google NIK) erop los gelaten. Dit vind ik zelf een erg fijn programma, al ben ik van mening dat je er subtiel mee om moet gaan. Maar het kan juist net even dat beetje extra met je foto doen. En tegenwoordig gratis te downloaden. Ik zou zeggen; sla je slag!
Sluitertijd: 1/90e seconde
Diafragma: f9,5
ISO 100
Geweldig mooie foto Quirijn en inderdaad morgenstond heeft goud in de mond, wat een beloning!
Ben van plan om de wekker ook vaker te zetten, dit soort prachtfoto’s maak je ‘s middags niet en inderdaad op dit soort momenten ben jezelf werkelijk EEN met de natuur!
Nog veel succes Quirijn!
Zo’n foto is de reis en het wachten meer dan waard.
In één woord: schitterend!